به‌گزارش میراث‌آریا به‌نقل از روابط‌عمومی اداره‌کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان سمنان، حمیدرضا دوست‌محمدی روز شنبه 26 تیرماه 1400 با اعلام این خبر افزود: «این بنا با توجه به معماری و مطالعات باستان‌شناسی که در گذشته انجام شده، به احتمال زیاد یک مسجد نیست، بلکه باید ورودی یک مصلی باشد.»
سرپرست اداره‌کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان سمنان اضافه کرد: «هنوز به‌طور قطعی، مسجد یا مصلی بودن این بنا ثابت نشده، ولی به‌هرحال یکی از این دو است.»
او گفت: «شرایط بنا با توجه به مرمت‌هایی که انجام گرفته، تقریباً پایدار است و با سازه کمکی نگهداری شده اما تا مشخص نشود که نوع معماری آن چه بوده، نمی‌توان به‌طور کامل بنا را بازسازی کرد.»
دوست‌محمدی با بیان اینکه مطالعاتی روی این بنا انجام گرفته ولی مدارک و مستنداتی به دست نیامده که مسجد یا مصلی بودن آن را تثبیت کند، افزود: «هنوز مشخص نیست که فرم معماری بنا به چه صورتی بوده، عکس‌هایی از قدیم از بنا موجود است، اما زیاد چیزی را نشان می‌دهد.»
او با بیان اینکه مرمت اضطراری، پیوندی‌ها، دوخت‌ودوزها و... در بنا انجام‌شده و مرمت استحفاظی کاه‌گل هم روی آن انجام گرفته تا از باد و باران آسیب جدی به بنا نرسد، اضافه کرد: «این بنا قطعاً مرمت خواهد شد، ولی وقتی که مطالعات تکمیلی در آن انجام و کاملاً شناسایی شود که معماری بنا چه بوده است.»
سرپرست اداره‌کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان سمنان افزود: «با توجه به برنامه‌هایی که شهرداری سمنان در بهسازی معابر و کوچه‌باغ‌های شهر دارد، می‌توان این اثر را به سایت موزه تبدیل کرد.»
دوست‌محمدی اضافه کرد: «باید بحث‌های تکمیلی به‌ویژه تملک زمین‌های کشاورزی در محدوده بنا انجام شود تا بخشی از حریم آن آزاد شود و بتوان محوطه‌سازی را انجام داد و این بنا را به سایت موزه گردشگری تبدیل کرد.»
او گفت: «بنای ایلخانی زاوقان در حد یک المان تاریخی در یک معبر تاریخی می‌تواند زینت‌بخش پروژه‌های گردشگری شهری باشد، اما دیگر قابلیت کاربری دادن ندارد.»
بنای تاریخی محله زاوقان سمنان معروف به مسجد جامع زاوقان سمنان، مربوط به دوره ایلخانی بوده و در شمال محله زاوقان در میان باغ‌های سرسبز و مزارع زیبا واقع است.
این اثر در ۲۵ خرداد ۱۳۸۱ با شماره ثبت ۵۸۲۶ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده و از بناهای قرن دوم هجری و مربوط به دوره تسلط علویان در این سرزمین است.
مصالح ساختمانی که در این بنا به کار رفته، شامل آجر، گچ، سنگ و خشت خام و شامل ایوانی بلند است که ارتفاع آن به بیش از ۱۰ متر می‌رسد و رو به مشرق قرار دارد.
انتهای پیام/
